بیان، جون ننت و داداشش، آقات و آبجیش یه کاری کن این خزنده ها جزء آمار وبلاگ نباشن.
به خصوص اون روسه. لامصب خزنده نه، درنده، جهنده، ترکاننده، پوکانندست.
هر صفحه رو روزی 10 بار نگاه می کنه.
آخه می خوای تو وبلاگ من بخزی یا تو سیبیلام؟
اینجا چی داره میایی؟
همون مونده ازمون خواسگاری کنن!
دیگه اینجور چیزا سیرابمون نمی کنه
موسیقی که هیچ مداحیم جواب نمی ده
یه چیزی باید باشه اون ته ته روح آدمو هم بیدار کنه
ما شاخ نبودیم، ادعامون فلکو جر نمی داد، زر زرو و زق زقو نبودیم، ننر نبودیم که از همه طلبکار باشیم، هر جا بودیم صفی بود و بدبختی شدیم این.
اینا که از هفت دولت آزادن و همیشه هر چی بخوان دم دستشون هست، چی می خوان بشن؟
پدر مادر که نه نوکر و کلفت! از صبح تا شب واسشون خم و راست می شن. ماشالا تعداد بالاییشون به قول معروف نمونده از مسکری که نخوردن و منکَری که نکردن.
آینده مملکت رو می خوایم بدیم دست کیا. شانس ما رو!
راستی چرا وبلاگا غیر فعال می شن؟
آرامتر از دریا، آلبوم موسیقیِ خیلی خوب، از خوبترینِ خوبای موسیقی ایران، مجید انتظامیه.
قشنگ ترین قطعاتش، اگه گوش ندادین، ایناست:
موج، آرام تر از دریا
قبلا گفته بودم قلبم مهربونه!
کمر بودیم موقعی که کمر بودن مد نبود
سلام
این نوشته اولین چیزیه که اینجا می نویسم.
همه چیز اینجا می نویسم. ناشناس. راحتم.
والسلام.
